همزمان با دهه اول محرم سال 88 دانشگاه مازندران میزبان دو شهید گمنام شد که البته غفلت مسئولان عاملی شده تا این شهدا مظلوم تر و گمنام تر شوند.

 ماجرا از ان قرار است که با وجود گذشت قریب به یک سال از تدفین شهدا در این دانشگاه مزار این عزیزان همچنان سنگ مزار ندارد.

 

دانشجویان در سال گذشته تحصیلی بارها پیگیر سنگ مزار برای شهدا بودند،که بهانه تأییدیه بنیاد حفظ اثار و ارزشهای دفاع مقدسباید برای طرح سنگ قبر های مورد نظر دلیلی شد تا مدیران این امر را پشت گوش بیاندازند.

 

 

اما پس از فشارهای دانشجویان قرار بود که تابستان گذشته این طرح عملی شود اما تغییر مدیریت دانشگاه مازندران دلیلی شد تا همچنان شهدا سنگ مزار نداشته باشند. 

سرپرست جدید دانشگاه بارها  دانشجویان قول داده بود تا هفته سوم مهر کار را تمام کند اما کار همچنان سر انجام نگرفته است.حتی احمدپور در پاسخ به سئوال یکی از دانشجویان گفته بود:«من به شما قول می دهم کار حل است.» که البته این مشکل هنوز حل نشده است. 

این تعلل مسئولان دلیلی شد تا دانشجویان در اقدامی خود جوش این تعویق را در قالب بنر و اعلامیه هایی در دانشگاه گوش زد کنند.

 

 خبر نامه دانشجویان ایران نیز به سهم خود خواهان ان است که مسئولان دانشگاه مازندران بیش از این در حق این شهدای مظلوم جفا روا ندارند و انها را بیش از این گمنام و مظلوم نکنند.